Boodschap van een sponsor

In bewondering. Veel succes.

We zijn 1 week verder!

Even op de weegschaal: 54,4 kg, helemaal stabiel. Hij is gezond en wel en loopt vandaag 'maar' één marathon in plaats van twee.

Dag 7: op weg naar Vézelay

Dag 7: Op naar het prachtige Vézelay, een tocht van bijna 77 km. De conditie is goed, de gedrevenheid nog elke dag groter!

Verslag vanop de fiets

26 augustus.

Vandaag hebben we het geluk gehad een stukje mee te kunnen rijden met Johan en Lieven. Zij al lopend, wij met de fiets. Een schitterende ervaring! 's Middags vertrokken we in Troyes, eerst langs een drukke weg, maar daarna over veldwegen en tractorsporen, over steile heuvels en via een echte bosweg om via kleurrijke veldwegen te eindigen in Auxon, 31 km verder. Hij had er die morgen al meer dan 30 km opzitten, maar dat was nauwelijks te merken. En dat inderdaad ondanks temperaturen tot 38 graden! Soms was het een echte oven! 
Met een mooi gelijkmatig tempo ging het steeds verder. En terwijl wij nadien aan het uitpuffen waren op de stopplaats, was hij zich al aan het klaarmaken om de laatste 25 km te overbruggen-in het donker! Wat dan ook nog lukt! Schitterend!

Alles lijkt voorlopig goed te gaan, dus: go for it, Johan! We duimen voor je!

David Lauwens

Lichtje

Aankomst in Roffey, nog net voor middernacht... We zijn blij dat hij er is!

Rita Denys

Veel succes met de tocht. Ik lees regelmatig de berichten.

Genezen van borstkanker, zie ik in jou en je zoon een groot voorbeeld van doorzettingsvermogen. Dat alle kankerpatiënten en hun familie er kracht en moed uithalen !

Ik wens het beste voor Pieter zijn toekomst. Rita

Op weg naar Troyes

Ochtendbeeld van de slaapplaats. We staan op 388 km van Leuven, op 5 dagen tijd... en hij is alweer vertrokken, voor een nieuwe 88 km! Kulak-collega Lieven vergezelt hem tot aan de eerste halte in het prachtige Troyes.

Boodschap van een sponsor

Heel veel succes met de tocht, Johan.

Een schitterend initiatief van een man met naast een knap brein ook een supergroot hart. En dat deze combinatie tot grensverleggende daden kan leiden, wordt deze nazomer elke dag ergens tussen Leuven en Santiago de Compostella bewezen.

Ook een dikke pluim voor iedereen die bij dit huzarenstukje zorgt voor de logistieke én morele ondersteuning.

Méry-sur-Seine: eindbestemming van dag 5 bereikt

Gezond en wel in Méry-sur-Meine, 85 kilometer verzet op dag 5!

Boodschap van een sponsor

Geachte professor Swinnen, Beste Johan,

Als patiënt Osteogenesis Imperfecta vallen sportieve prestaties voor mij (soms) moeilijk te plaatsen. Jouw uitdaging gaat echter zo veel verder dan sport alleen en bundelt naar mijn mening alles wat ons tot mens maakt. Toen ik de nieuwsbeelden vanuit Gasthuisberg zag, was ik danig geëmotioneerd, zeker nu ook mijn moeder er wekelijks passeert voor een chemokuur. Volgens Prof. Vergote is ze op de goede weg, maar toch,het confronteert me met de vergankelijkheid van ons menselijk bestaan. Ik kan me inbeelden dat je op je tocht ook veel tijd hebt om na te denken, hoogstwaarschijnlijk ook rond existentiële dingen.

Maar goed, genoeg gefilosofeerd, ik ga wanneer je aankomt in Compostela sowieso even blij zijn als met een wereldtitel voor de Rode Duivels. Good luck!

Boodschap van een sponsor

Heel veel succes! Veel respect en zeker voor de zoon een levenslange genezing 💌

Dries Menten

Hoi, Wij zijn met onze Dries in behandeling voor een burkitt lymfoom sinds 12 juni 2017. Sinds deze zomer begrijpen wij pas echt wat het betekent om kanker binnen je gezin en dan vooral ook bij je kind te hebben.

Een zware tocht, met elke dag marathons voor de boeg .. Je hebt een passende vergelijking gevonden denk ik... Bij je vertrek aan het ziekenhuis waren wij er net om aan de 2e helft van de behandeling te beginnen .. Dries vond dit wel interessant, dus zijn we even blijven staan om te supporteren .. in rolstoel, gepakt en gezakt om er weer tegenaan te kunnen. Ja, inderdaad, die jongen aan de ingang van het ziekenhuis die zijn kale hoofdje zelfs niet probeerde te bedekken ondanks het brede assortiment petjes, .. dat we ondertussen verzameld hebben. Die jongen die oogcontact maakte en in Pieter iets herkenbaars zag. Die jongen die er weer vol goede moed aan begint, ondanks de zware weken vol misselijkheid, infecties, isolatie, ziekenhuisopnames. Die jongen met n beetje angst in de ogen, maar die ondanks dit alles toch steeds terug n lieve lach op zijn gezicht tovert. Die jongen van mij, amper 8 jaar oud, maar met zo'n sterke kracht en wil om door te zetten .. Ja, deze jongen die ook al de andere zieke kinderen hier (en ook de zieke grote mensen natuurlijk) veel goede moed en sterkte toewenst, wil ook heel enthousiast n brief met jullie meegeven!

Wij hopen dat deze tocht jullie een berg vol mooie momenten geeft, met hartverwarmende ervaringen, zodat dit jullie nare herinneringen weer n beetje meer doen vervagen. Een dikke knuffel en tegen dat jullie ginder aankomen, hopen wij hier onze laatste chemokuur ook te kunnen beëindigen!

Lieve groetjes en veel goede moed aan iedereen die het nodig heeft van Dries Menten en zijn familie

Ine Schoolmeesters

Liefste Tante,

Tegen dat dit briefje in Compostella is, zal jij er niet meer zijn. Je glipt elke dag een beetje meer weg en heel snel zal jij naar een plek gaan die ik niet ken, waarvan ik niet weet waar het is of hoe het daar zal zijn. Ik hoop dat het een mooie plek is. Ik weet dat we afscheid moeten nemen van je lichaam, maar ik hoop dat je ziel vrij zal zijn en dicht bij ons zal waken. Over mijn mama en over mij, over je dochter en jouw oogappeltje Julia. Het is zo jammer dat je het ongeboren leventje in Inge’s buik nooit zal zien, nooit zal leren kennen. Ik hoop dat je ook over hem/haar zal waken, wij zullen van hem/haar houden in jouw plaats en vertellen hoe een geweldige Moeke je was. Ze zijn in goed handen, jouw gezinnetje, de deur staat open bij ons. Maar we zullen nooit kunnen vervangen wat ze verloren zijn. Toch zijn ze niet alleen, dus ga maar zonder vrees, laat het maar los.

Het is zo ontzettend zwaar (geweest) voor ons allemaal. De aftakeling, de tranen, telkens opnieuw een beetje afscheid. Maar jij lijkt het allemaal oké te vinden nu. En je bent zo gelukkig terwijl je zo dicht bij de dood staat en de tranen soms over je wangen rollen. En ik kijk toe met bewonderende ogen hoe jij nog mopjes maakt vanuit je ziekenhuisbed op de palliatieve dienst. Terwijl het voor ons soms moeilijk is te weten hoe je dat doet, gelukkig zijn, of hoe dat juist voelde. En als ik zou kunnen zou ik je een deeltje van mijn leven geven als je me leert hoe je dat toch doet. Dat loslaten, dat aanvaarden. Want ik kan het niet, ik wil blijven vechten ook al weet ik dat het geen zin heeft en dat vechten ons niet vooruit helpt. Maar tante, het is zo moeilijk jou te laten gaan. Ik ben blij dat jij die kracht wel lijkt gevonden te hebben. Het zal tijd nodig hebben voor mij, veel tijd. En ik zal je zo missen op die saaie familiefeesten die door jou toch altijd werden opgevrolijkt. En die creatieve inspiratie of lekkere receptjes van jou. Ik ga je zo missen. Als ik kleine Julia zie, die vrolijk doorheen de ziekenhuis gangen loopt, dan zie ik weer het pure geluk in dat kleine kind. Op de afdeling waar mensen sterven, brengt zij wat leven op haar eigen kleine manier. En ze doet dat fantastisch, voor jou en voor alle anderen.

Je bent aan de andere kant van de tunnel gestuurd, het lijkt wel of het ziekenhuis de dienst expres daar heeft gemaakt. Maar het is licht daar, met gekleurde ramen. Ik hoop dat de plek waar je hierna naartoe gaat, verder de tunnel in, ook licht is en kleur heeft. De spreuk in je huis ‘In the end it will be okay. If it’s not okay, it’s not the end’, je lijfspreuk tijdens het hele ziekteproces. Heel gauw komt er een nieuw einde aan. Dat einde is niet oké want we moeten verder zonder jou. En het is zo oneerlijk. Ik hoop dat jij er wel vrede mee genomen hebt, dat het voor jou wel oké mag zijn. Maar voor mij is het nog niet oké, dus ook nog niet het einde. Wij staan pas aan het begin, het begin van het verwerkingsproces. Ooit zal er een dag komen dat het voor mij ook oké is, dat ik genoegen zal kunnen nemen met de herinneringen in mijn hoofd en in mijn hart, dat we je lichamelijke aanwezigheid hebben kunnen loslaten en we je aanwezigheid zullen aanvoelen. Die dag zal er pas een nieuw einde zijn, die dag zal het pas oké zijn. En ik zal je zoeken, tante. In alles. En ik weet dat ik je zal vinden, zal tegenkomen.

En dit briefje zal reizen voor jou. Een heel speciaal man zal dit briefje dragen in zijn rugzak. Voor zijn zoon, maar ook voor jou. En voor mij, zodat ik dit kan schrijven, de wereld kan insturen en een klein beetje meer kan loslaten.

Slaapzacht Tante Tine. Ik hou van je!

Boodschap van een sponsor

Respect en Be strong! Voor alle anonieme patiënten en vrienden met kanker!

Boodschap van een sponsor

Ik ontmoette Johan onverwachts bij het ledigen van de bus met brieven, was zelf op de dienst LKI voor behandeling. Dat zelfvertrouwen en die vriendelijkheid van hem geven vastberadenheid om verder te gaan te vechten.

Een duwtje voor Johan, maar zeker ook voor alle verdere onderzoeken, weet maar al te goed hoe belangrijk die zijn, nu en in de toekomst. Chapeau Johan, respect daarvoor.

Boodschap van een sponsor

Veel succes met je looptocht professor Swinnen! Als net afgestudeerde biomedici van de KULeuven steunen wij jouw lange reis naar het Zuiden alsook het werk dat je verricht in het labo. Good Luck!

Boodschap van een sponsor

Prachtig initiatief. Volhouden en probeer toch ook van de mooie tocht een beetje te genieten. Heel veel succes en de meet komt dichtbij.

Marc Van Ranst

Alle mogelijke respect voor de heel inspirerende tocht van collega Johan!! Ik kreeg vandaag de vraag van een collega uit Praag hoe het met Johan ging, dus dit project krijgt internationale aandacht!

Wies Mertens

Hey Johan, We hebben al eerder contact gehad.

Wies, die dezelfde kanker heeft als Pieter, heeft intussen ook al een hele weg afgelegd. Hij gaat vanaf 5/9 voltijds revalideren in Pulderbos. Nog een heleboel obstakels te overwinnen, maar hij is op de goede weg... Dat het zo mag blijven verdergaan.

Veel succes en een speciale groet aan Pieter van Wies ♥️

Onderweg

Hartverwarmend. Meer kan ik er niet over zeggen. Het was onvoorstelbaar hoeveel mensen er aanwezig waren bij het vertrek op de Grote Markt van Leuven maandag.

Intussen hebben we al heel wat kilometers afgelegd. De stopplaatsen zijn idyllisch - een kampeerplaats aan het water in Dinant, een kleine camping in de Ardennen, vlak voor het erf van een boer in Château-Porcien… De stempellocaties leiden vaak tot plotse ontmoetingen. Een lokaal radiostation waar we eerst een kort interview moeten geven voor we onze weg verderzetten, of vaststellen dat de burgemeester en zijn adjunct in verlof zijn. Gelukkig kan de dochter ons helpen, nadat ze haar vader even opbelt om te vragen waar de sleutel van het gemeentehuis precies ligt.

De tocht op zich is uitdagend, en loopt, net als de weg die kankerpatiënten afleggen, niet altijd van een leien dakje. De moeilijke punten overwinnen geeft me dan wel weer eens zoveel moed om door te zetten. De weg leidt ons langs akkerlandschappen in de vlakke zon, door overwoekerde bospaden en verraderlijk diepe beekjes, of een weide vol koeien, maar ook even wat vlotter langs de oevers van de Maas.

Onderweg worden we aangesproken door mensen wiens aandacht werd getrokken door het lopertje op de mobilhomes, of die de actie herkennen van radio of tv. De sfeer is ook opperbest, en de routine begint er stilaan in te komen; ontbijten, lopen, een eerste pitstop om drank in te slaan en even op adem te komen, een tweede etappe lopen, lunchen, de laatste etappe van de dag gevolgd door een deugddoend avondmaal, een verfrissende douche, een massage, en afsluiten doen we met een welverdiende nachtrust.

Het lopen zelf gaat ook heel vlot, er is voldoende afwisseling in terrein, en op deze eerste vier dagen hebben we al heel wat hoogtemeters afgelegd. Het weer zit ook mee, al mocht het iets frisser zijn in de namiddag. Gelukkig koelt het straks weer af tijdens de laatste etappe.

Nogmaals bedankt aan iedereen die berichten instuurt - het doet enorm veel deugd dat er massaal wordt gereageerd, ik doe mijn best om alle aanmoedigingen te lezen. Wie dat wenst, kan nog tot 15 september een brief insturen via de website of het mailadres, ook die berichten kunnen mee in de rugzak.

Nu nog even uitblazen, een laatste slok van mijn thee nemen, en dan zet ik mijn weg verder…

Groeten,
Johan

Boodschap van een sponsor

Dank voor deze route van hoop.

Dag 5: hij is er klaar voor

Johan met Chris - begeleider, coach, chauffeur, kok, kameraad! Bijna klaar voor een tocht van 85 km, naar Méry-sur-Seine, via Montmort en Sézanne.

Boodschap van een sponsor

Veel succes met deze fantastische uitdaging !

Dag 4: aankomst in Epernay!

Een dagtocht van 81 km, en toch heeft Johan nu al Epernay bereikt! De brieven geven hem vleugels...

Boodschap van een sponsor

Mijn diepste respect voor de inspanningen van al degenen die dag in dag uit tegen kanker vechten, als patiënt, als familielid, als onderzoeker, als arts, ...

Boodschap van een sponsor

Dit is leven: een akkoord met de tijd dat met de jaren veelstemmiger wordt. In diepe bewondering voor Johan Swinnen en voor de velen die weerbaar, dankbaar of moe van verdriet stap voor stap hun tocht voltooien.

Boodschap van een sponsor

Een sponsoring zomaar... omdat we er al mee te maken kregen in onze jeugdige vriendenkring... Omdat er nog zoveel onderzoek nodig is... Omdat we er al vrienden/mensen aan verloren zijn... Omdat het gewoon, een goed doel is... Succes met uw tocht !!

Boodschap van een sponsor

Heel veel bewondering voor u als onderzoeker, professor, sportman en vader.

Het stadhuis van Bazancourt: hij is weer 27 km verder.

Tegen lunchtijd in Bazancourt, weer 27 km verder en de benen blijven goed!

Boodschap van een sponsor

Johan, Succes op je Camino naar Compostela, voor ons een bekende weg die wij in 2012 gestapt hebben.

Ce n'est pas donné ! Stap na stap groeit de verbondenheid met al wie zijn persoonlijke 'camino' bewandelt. Aan alle mensen en hun families die met kanker geconfronteerd worden, hou de moed erin ! Dank voor de inzet op de weg en het labo. Mia en Jacques.

Boodschap van een sponsor

Succces!

Marcella Van Wingen

Voor mijn schoonzus die vecht tegen kanker. Niet opgeven👊Blijf geloven in een goede afloop 🍀🍀🍀

Bedankt Johan om deze post mee te nemen in jouw rugzak. Marcella

Dag 3: 84 km gelopen...

Boodschap van een sponsor

Een kleine bijdrage in verhouding met het geweldig initiatief. Ongelooflijk, maar wij geloven er in. Samen met iedereen die jullie steunen. Vanwege Amélie, Manon, Alexandra en Geert.

Boodschap van een sponsor

Voor Sara en alle anderen.

Boodschap van een sponsor

Proficiat met je initiatief. Hopelijk brengt dit een genezing voor jouw zoon, alsook voor alle mensen die getroffen zijn door kanker.

Boodschap van een sponsor

Voor Johan en Pieter, bewonderswaardig ! Veel moed en doorzettingsvermogen en hopelijk een succesvolle tocht, zonder al te veel obstakels.

Voor alle personen -moeder, naaste familie, vrienden en bekenden- die met deze vreselijke ziekte geconfronteerd zijn doe ik een duit in het zakje ter bevordering van het onderzoek. Hopelijk kan er op (korte) termijn een afdoende behandeling gevonden worden voor hen ! Never give up !

Boodschap van een sponsor

Johan, veel moed vanwege mijn vrouw die niet meer bij ons is.

Boodschap van een sponsor

Beste Johan, Pieter en al wie jullie omringt bij dit geweldige initiatief, we wensen jullie veel goede moed!

Johan, jou wensen we vleugeltjes tijdens alle kilometers dat het wat moeilijker gaat... dankjewel voor wie je bent en wat je doet!

Jozef Lemmens

Proficiat aan een moedig iemand die zich inzet voor vele andere moedige mensen!!

christel vandekeere

3 jaar geleden stierf Christian, mijn man en papa van 3 jonge kinderen, na een 7 jaar lange strijd tegen een agressieve hersentumor. We kregen veel meer tijd dan ons aanvankelijk gezegd werd en daar zijn we heel dankbaar voor. Hij heeft nog veel dingen meegemaakt die we onbereikbaar achtten. Stilaan begonnen we te hopen dat hij dat ene wondergeval zou zijn. Maar toen sloeg het noodlot dubbel zo hard toe. In 2013 kreeg ik zelf borstkanker en een maand later was er op de MRI van Christian weer een letsel te zien. De operatie leek aanvankelijk succesvol, maar bij nader inzien bleken essentiële hersendelen voor de spraak en het geheugen geraakt. Na een jaar intense revalidatie in het ziekenhuis gaf hij te kennen dat hij naar huis wou komen. Ik had schrik dat ik de zorg niet zou aankunnen. Maar het was een intens mooie tijd. We hebben afscheid kunnen nemen en ook vaststellen dat het genoeg was. Hij is rustig gestorven op 46-jarige leeftijd.

We missen hem nog steeds, maar hij is een voorbeeld voor ons allemaal en we zijn dankbaar voor de tijd dat we met hem gehad hebben. Ondertussen ben ik zelf voor de derde maal hervallen. De kankercellen zijn nu ook uitgezaaid naar mijn hersenen wat mijn kansen stevig verkleint, maar ik trek me op aan het voorbeeld van Christian en vele anderen.

Ondanks alles heb ik een mooi leven met mijn lieve kinderen. Mijn bewondering en dankbaarheid voor hen is eindeloos. Tevens is de angst om hen alleen te moeten achterlaten ook zo immens groot.

Mia Jespers

Haiku voor Post voor Compostela:

IETS onbenoembaar

ZOT van levensgroot geluk

DOEN wat heelt en hecht

Mia Jespers

Fabienne Foufelle

Dear Johan, All my thoughts accompany you for this fantastic journey.

All the best, Fabienne

Gregor Verhoef

Bewondering, Johan! Heel mooi initiatief, ik volg je tocht en wens je op de moeilijke momenten veel sterkte!

Nadine Callaerts

Ik stuur deze brief voor mijn dochter van 23 j bij wie lymfeklierkanker vastgesteld is. Ze is een mama van een baby van bijna 1 j . Ik ben zo bezorgd en zo bang.

Ik weet niet hoe ik kan helpen, daarom deze brief. Ik heb bewondering voor wat u doet, mr. Swinnen. Danku, Nadine

Boodschap van een sponsor

Zoals velen onder ons weet ikzelf ook wat de ziekte kanker betekent, 11 jaar geleden is mijn enige broer op 33-jarige leeftijd gestorven aan de gevolgen van een zeer agressieve hersentumor. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk, en dankzij hem leef ik bewuster en wil ik gelukkig zijn en dankbaar zijn voor het leven op zich!

Beste Johan, ik wens u een veilige en verrijkende route toe.

Liefs, Patricia

Boodschap van een sponsor

Dank aan alle kankeronderzoekers doch heel speciaal aan Johan voor zijn persoonlijke inzet en aldus het belang van goed gesponsord kankeronderzoek in de verf zet. Het Leven van de vele kankerpatiënten hangt af van een doorgedreven onvermoeibaar en vooral gecoördineerd onderzoek dat ik financieel wil steunen !

Boodschap van een sponsor

Veel succes met jullie tocht!

Dag 3 breekt aan... Goeiemorgen!

Daniel Crabbe

Beste Johan,

Vandaag is het 2 jaar geleden dat ik mijn broer verloren heb aan kanker. De wereld zit soms slecht in mekaar, mensen die een gelukkig leven en gezin hebben, gezond leven, worden toch getroffen door deze vreselijke ziekte. Zo heb ik er verscheidene in mijn vriendenkring. Ikzelf ben alleenstaand, 3 kinderen die niet naar hun vader opkijken. Dan vraag ik mij soms af, waarom is er zo een ongelijkheid op deze wereld? Waarom krijgen deze mensen zo een zware last te verduren, zij die gelukkig (zouden moeten zijn) met mensen die hun liefhebben. En ik die rook, niet altijd gezond eet, maar toch gezond ben. Mijn huisdokter heeft mij vorig jaar gezegd: moesten al haar patiënten zijn als ik, ze zonder werk zou zitten.(ben 54 jaar). Ik sport (wandelen) maar weegt dat op tegen zo een onrecht. Soms zou ik mijn leven willen ruilen met die mensen, zodat zij gezond zijn, maar dat kan niet.

Ik bewonder uw strijd tegen deze vreselijke ziekte,en hoop van harte dat op een zekere dag uw gevecht zal overwinnen. Ik wens je dan ook veel geluk en succes met deze zware uitdaging die je nu onderneemt. Mijn wens is deze ook eens te kunnen wandelen. Vriendelijke groeten, Daniel